Taki rodzaj okularów wieloogniskowych istnieje już od długiego czasu. Okulary dwuogniskowe, to okulary o dwóch różnych ogniskach Umożliwiają one wyraźne widzenie w dali jak i w bliży.

Soczewki dwuogniskowe najczęściej wybierają osoby, którym zależy przede wszystkim na jak najniższej cenie okularów. Ewentualnie obawiają się, trudności z przyzwyczajeniem się do okularów progresywnych.

Na pewno nie poleciłabym ich osobom aktywnym zawodowo i korzystającym z komputera i innych urządzeń elektronicznych. Dla takich osób zdecydowanie lepsze będę okulary progresywne lub 2 pary – pierwsza do dali, druga wersja biurowa (obejmująca komputer i bliż).

Okulary dwuogniskowe również wymagają przyzwyczajenia. Najczęściej ich użytkownicy zgłaszają problemy z chodzeniem po schodach. Jest to nieuniknione, kiedy mamy nawyk patrzenia w dół przez „wtopkę” w okularach.

Okulary dwuogniskowe mają różną wielkość segmentu do bliży. Dla ciekawostki: możliwe jest również zamówienie szkieł, które będą miały segment do bliży przez całą długość soczewki – to tzw konstrukcja franklinowska. Bardzo rzadko się ją zamawia, ale zdarza się.

Historię okularów dwuogniskowych (bifoklanych) zapoczątkował Benjamin Franklin. W roku 1770 tego amerykańskiego męża stanu i wynalazcę podobno bardzo denerwowała konieczność ciągłej zmiany okularów. Przepołowił szkła z dwóch par okularów – jedna para była przewidziana do dali, druga do bliży -, połączył śrubkami ich kawałki w jednej metalowej oprawie i tak stworzył okulary bifokalne w uproszczonej formie, tzw. „okulary Franklina”.